Geuren, kleuren, bindi's en bussen

17 mei 2013 - Palolem, India

Hallo allemaal!

Ik blijf het een enorm voorrecht vinden om zo veel te mogen reizen en ontdekken. En al helemaal met zoveel tijd te gaan! Ondertussen leef ik zonder horloge om mijn pols (mijn horloge zit in mijn rugzak, die is niet gejat) en heb ik echt geen idee meer of het maandag, zondag of donderdag is. Ook feestdagen als Pasen, Hemelvaart en Pinksteren ontgaan mij hier geheel. Het aanpassen aan de meer Aziatische manier van leven, kijken wat er op je pad komt, gaat al steeds beter. Hoewel het nog lang niet altijd lukt :-( (Jaja ik blijf een Nederlander.) En ik houd ook voor sommige dingen een heel goed tijdsgevoel, hoe lang het nog duurt voordat ik mijn lief weer in mijn armen mag vasthouden bijvoorbeeld...

Over India raak ik maar niet uitgeschreven, er blijven altijd dingen fascineren. Er is een zware, weeige geur van rottend afval die door heel India hangt. Een geur die het land zo ontzettend kenmerkt. Al het afval ligt hier overal langs de weg weg te rotten in die hitte (en heel warm is en blijft het kan ik je zeggen). Toch is op de een of andere manier al dat afval niet het beeld dat de boventoon voert op straat. Het afval is onderdeel van het straatbeeld maar er is zoveel meer. Het is altijd heel erg druk op straat met verkeer, kraampjes, winkels en mensen natuurlijk. Bijvoorbeeld de Indiaase vrouwen in hun altijd zeer kleurige sari's bevorderen een zeer prettig kleurrijk straatbeeld. Indiaanse vrouwen dragen ook vaak bloemen in hun haar, behalve dat dat lekker ruikt :) ziet dat er ook nog eens heel fleurig uit. Soms koop ik ook bloemen voor in mijn haar, dat vinden ze hier echt geweldig. Laatst stopte er spontaan een busje met een Indiaase familie, ze vonden het zo mooi, ik kreeg een zwarte bindi van ze op mijn voorhoofd gedrukt. 

Een bindi is de stip die vrouwen (maar ook mannen tegenwoordig) op hun voorhoofd midden tussen hun wenkbrauwen dragen. Traditioneel is de rode stip voor getrouwde vrouwen maar tegenwoordig zie je heel veel meer fashionable bindi's. Veelal zwarte stippen, maar ook allerlei vormen en maten. Getrouwde vrouwen zijn trouwens niet alleen te herkennen aan de rode bindi maar ook bijvoorbeeld aan teenringen, aan elke voet hetzelfde aantal. Heel belangrijk in de cultuur hier is dat alles aan je lijf symmetrisch is. Een bindi is er een, die zit precies in het midden van je hoofd maar als je bijvoorbeeld armbanden, enkelsieraden of teenringen draagt dan moeten aan beide armen, enkels en voeten een gelijk aantal armbanden of ringen zitten.
Over die prachtige kleding nog verder, in mijn ogen zien de vrouwen er hier elke dag uit alsof ze naar een groot feest gaan maar nee dat is gewoon alledaagse kleding. Vrouwen doen hier bijvoorbeeld de was (al staande in het waswater) in hun kleurige sari's. Ook kleine meisjes worden in heuse prinssenjurken met kleuren en glittertjes gehesen en gaan dan heerlijk buiten spelen. Maar er lopen natuurlijk ook kinderen in vodden rond of met amper een draad aan hun lijfje. Aan constrasten geen gebrek in India.
Buiten spelen doen kinderen gelukkig overal ter wereld. Buiten op straat spelen kinderen in India altijd cricket. Zoals er in Nederland op straat gevoetbald wordt is de nationale sport in India cricket. Altijd zie je kinderen met een slaghout en een bal in de weer. Of als die middelen ontbreken dan is een stok en een berg plastic zakjes aan elkaar geknoopt tot bal ook als criketinstrument in te zetten.

Ik heb de afgelopen tijd veel met de overheid bus gereisd. Er zijn een paar particuliere busmaatschappijen die (sleeper)bussen aanbieden tussen grote plaatsen Maar meestal moet je met de overheid bus. Deze rijdt tussen kleine en grote plaatsen maar kan vaak niet zo hard. Met 30 km/u heb je het wel gehad. Dus als je 150 km moet afleggen ben je zomaar 5 uur bezig. En als je dan denkt dat die bus continue ingehaald wordt? Mis! De bus zelf haalt verkeer in. Alles wat het nog doet rijdt hier in dit land en dus haalt een bus nog steeds in ook al rijdt hij maar 30 km/u. 
De Indiaase wet verbiedt het niet om andere kleuren licht dan rood en wit op je vervoermiddel te hebben dus soms komen er hele kermisattracties langs op de weg. De voorruit van een wagen is dan omcirkeld met snoer met allerlei kleuren lichtjes die aan en uit springen. Ook zijn buiten- en binnenkanten van de wagens versiert met kleuren, bloemenkransen en beeldjes. En niet onbelangrijk, de toeters van de wagens hebben de meest verschillende tonen. Het is natuurlijk wel de kunst niet hetzelfde geluid toeter te hebben als je buurman :-)

Ik heb nu al zoveel tijd en kilometers met de bus gereisd in dit enorme land, daar kunnen de 12 uur naar Bombay ook nog wel bij. Ik ben ontzettend nieuwsgierig naar die grootste stad van India, er wonen ruim 16 mln mensen (heel de nederlandse bevolking in 1 stad!). Misschien ren ik na 1 dag gillend weg uit die waarschijnlijk hele volle, drukke, vieze stad maar ik ga het toch zelf nieuwsgierig ontdekken. En ja ik blijf voorzichtig, dank voor al jullie lieve opmerkingen! Ik zal trouwens ook goed opletten in de bus dit keer. De laatste keer dat ik met de sleeper bus reisde kwam ik er na een nacht in de bus sochtends achter dat ze midden in de nacht van bus gewisseld waren (wie doet dat dan ook? t blijft India...) Ik lag heerlijk te slapen in de bus en had niets gemerkt van de wisseling. Ik werd sochtends na 14 uur in de bus doorgebracht te hebben weer op de plek van vertrek wakker... Zucht. Poging 2 bracht mij de volgende nacht keurig op de plek van bestemming gelukkig. Vannacht dus met de sleeper bus naar Bombay (hopelijk tenminste... hahaha). 

In Bombay vast ook weer een groot plastic afval probleem, dank voor alle goede suggesties of relativerende woorden rondom het (plastic)afvalprobleem n.a.v. mijn vorige blogs. En ook de opmerking van de projectleider van de klushuizen in Rotterdam over "klustempels" vond ik prachtig. Dat woord brengt India en Rotterdam wel heel mooi dichtbij elkaar... Dank voor al jullie inspiratie, wijsheid en lieve woorden voor mij in jullie reacties op mijn verhalen!
Lieve reisgroeten, Baukelien

4 Reacties

  1. Lia:
    17 mei 2013
    Ha ha, heerlijk verhaal over je busreis en weer terug bij af.
  2. Faucia Sadal:
    17 mei 2013
    Hoi Baukelien,

    Ben je inmiddels niet een beetje busziek geworden ? Volgens mij is een binnenlandse vlucht naar Bombay niet duur en je bent daar binnen een paar uur. Doe eens luxe en verwen jezelf op een overnachting in het Taj Mahal hotel ! Succes en veel plezier !

    ps. Het is hier herfstweer.
  3. Ilse:
    17 mei 2013
    Baukelien met een stip op haar hoofd.....waar heb ik dat plaatje eerder gezien? Vooruitziende blik zeg ik ;-)
    Mooi verhaal, nog heel veel plezier!
  4. Henk en Trees:
    18 mei 2013
    Ja, ja, Baukelien met stip op nummer één van het meest bereisde nichtje in onze familie hahaha.
    Toppie meisje dat je dit allemaal doet en bedenk dat de lieve maar ook de bezorgde woorden zijn bedoeld omdat we zoveel van je houden. Stop ze in je rugzak en het gaat helemaal goed komen.
    Moest je die terugreis nog betalen of hebben ze er zelf ook om gelachen? Maar het kan nog gekker. Op 22 augustus 2012 is een vrouw uit Pakistan in slaap gevallen op een vlucht van Pakistan naar Parijs. Niemand heeft haar in Parijs bij het schoonmaken van het vliegtuig opgemerkt en toen ze wakker werd was het vliegtuig alweer op de weg, terug naar Pakistan. In 18 uur heeft ze 12.000 km gevlogen!!! En toen moest ze weer terug naar Parijs natuurlijk maar toen bleef ze wel wakker!
    Vraagje, heb je voor Bombay een stads plattegrond of een landkaart nodig :-)
    Nou, wees voorzichtig, blijf gezond en stuur ons snel weer een nieuw verhaal, we kijken er naar uit.

    Veel liefs,

    Oom Henk en tante Trees