Cultuurshock!

Merhaba!

Wat een mooi afscheid had Nepal had voor mij in petto. Ik mocht een 'mountain flight' maken, met een strakblauwe lucht en helder zicht op die machtige bergketens richting westerse wereld vliegen. Ik vloog met een Arabische airline en voor vertrek werd 'Allah Akbar' gebeden om een voorspoedige vlucht. Ja, ik ben veilig in Istanbul aangekomen.
Ik had bij deze vluchten nogal wat herinneringen aan het begin van mijn reis. Bij de overstap was er verwarring over de gate. De naast gelegen gate met een vlucht naar Bangalore was wel al open... maar nee toch nog even wachten bij mijn gate om later gewoon mee te gaan met mijn vlucht naar Istanbul. 
Wat een andere wereld ontdek ik in Turkije, de wereld van 'duizend-en-één-nacht' bestaat echt :-) Vliegende tapijten, wonderlampen, lichtjes in tig miljoen kleuren, prinsessenjurken in alle kleuren en maten ; het is allemaal beschikbaar (en te koop). Prachtig om te aanschouwen maar verder niet aan mij besteed. Ik ben blij als ik straks na zoveel maanden weer eens een spijkerbroek aan heb en laat mij maar met de trein naar huis reizen, dat vliegend tapijt komt ooit in 'er was eens...'.

Gelukkig had ik de vooruitziende blik dat langzaam wennen aan de westerse wereld wel zo prettig is. Want ik ervaar nu wel een cultuurshock weer terug in de westerse "welvaart-systeem-plannen" wereld. En wat een luxe! Er is 'gewoon' altijd elektriciteit, er is warm water, mensen lopen in westerse kleren (met of zonder hoofddoekje).
Wat vind ik de wereld toch prachtig in zijn diversiteit maar ook erg ingewikkeld om te blijven snappen, het lukt simpelweg echt niet zal ik eerlijk toegeven. Hoe meer ik zie en meemaak, hoe minder ik begrijp van de wereld. Zoveel verschillende mensen, culturen, talen, eten en drinken, religies, overtuigingen, rechten en plichten, geluiden, kleurgebruik, feestelijke uitingen, natuurverschijnselen. Het houdt maar niet op. 
Eén grote uitnodiging tot meer ontdekken en ervaren. Én tot minder willen snappen ;-) Mijn volgende reisplan is al gemaakt, maar toch nu eerst terug naar Rotterdam.

Mijn eerste aanblik op Europa was al staande aan de Aziatische zijde van de oever van de Bosporus uitkijkend op het Europese deel van Istanbul. Op 17 november van dit jaar werd ik voorlopig voor het laatst wakker in Azië, want op diezelfde dag is per boot over de Bosporus de oversteek naar de Europese zijde van Istanbul gemaakt. 
(Later natuurlijk ook met de metro meegereden, door de net aangelegde metrotunnel onder de Bosporus door. Binnen tien minuten nog even een keer heen en weer tussen Europa en Azië :-) )

In Istanbul reisde ik deels samen met Ingrid, zij houdt er gelukkig ook van om buiten de gebaande toeristenpaden te komen. De eerste dagen in Istanbul verbleven we vlakbij de haven en in Kadiköy, dichtbij het gewone leven van de Turken in het Aziatische deel van Istanbul. Vaak spreken de Turken amper Engels maar iedereen is echt zo enorm vriendelijk, behulpzaam en gastvrij. 
Behalve veel buitenwijken bezochten we ook de toeristische trekpleisters van deze grote stad. De Aya Sofya vond ik prachtig, evenals de Blauwe Moskee. Bij het Taksim plein - altijd druk daar! - heerlijk in het park gezeten en een boek gelezen in de zon. Ook we zijn bij Eyüp (moskee) geweest, na Mekka en Jeruzalem de belangrijkste plek voor Moslims. Eyüp bevindt zich in deze grote stad met 14mln inwoners, relatief onbekend in de toeristenwereld begreep ik maar ik vond het indrukwekkend om er te mogen rondlopen. 

Istanbul komt absoluut, samen met Shanghai en Bombay/Mumbai, in mijn persoonlijke top drie van favoriete grote steden tijdens deze reis. Wat deze steden gemeen hebben dat het (hele) grote steden zijn aan t water, havensteden, dynamische steden vol leven en verschillende culturen, maar niét de hoofdstad van een land. Goh waar ter wereld had ik ook alweer mijn voorkeur voor een stad als deze ontwikkeld?! 

Ondertussen is Bas, mijn broertje, in Istanbul geland. Oh wat is dat fijn hem weer te zien en samen met hem op reis te mogen zijn! Met Bas samen ben ik de Sea of Marmara overgestoken naar Bursa en Iznik. En ook of course weer terug naar Istanbul want dat is de opstapplaats voor onze Orient Express treinreis. Morgenavond vertrekt onze eerste (nacht)trein. Er zullen nog veel treinkilometers volgen voor ik het nieuwe Rotterdam Centraal mag aanschouwen.
Onze gezamenlijke treinreis gaat vanuit Istanbul met een tussenstop in Sofia (Bulgarije) / Boedapest (Hongarije) / Bratislava (Slowakije) naar Wenen (Oostenrijk). Vanaf daar gaat Bas met de nachttrein naar vrienden in Zwitserland en ik met de nachttrein van Wenen naar Parijs. In Parijs komt Martijn me ophalen, wat een fijn vooruitzicht. De Indiërs zouden trots op beide mannen zijn - je zus / vriendin laat je tenslotte niet alleen reizen ;-)
Mijn 25e en laatste blog volgt hopelijk nog voor ik in Nederland ben. Tot gauw weer!

Lieve reisgroeten, Baukelien