Over blaren op mijn tong, lichtgeven, kraaltjes en spiegeltjes ; Thailand in 'langzaam-trein-vaart'

Hallo allemaal

Jullie zijn hopelijk aan het genieten van het mooie zomerweer in Nederland of elders op de wereld :-) Fijne zomer maken!

Momenteel volgen voor mij de landen elkaar snel op tijdens mijn reis. Hoe heerlijk ik het ook vind om langer in een land te zijn, de tijdelijke afwisseling met dit meer 'doorreizen' vind ik ook fijn om te ervaren. Het ene land uit en het andere in, snelle wijzing van onder andere mensen, munt, taal, eten, religie. Fascinerend.
Hoewel het soms nog best even ploeteren is voordat je een land in mag. Zo makkelijk als ik in mijn vorige blog schreef over het verkrijgen van het visum aan de grens voor bijvoorbeeld Indonesië, Singapore, Maleisië of Thailand zo lastig is dat voor China. China geeft geen visum on arrival af. Je moet voordat je het vliegtuig naar China instapt je visum geregeld hebben. Nu weet ik uit eigen ervaring dat het verkrijgen van een Chinees visum in Nederland al een hoop papierwerk is. En dat is het als je als Nederlandse in Thailand terwijl je eerst nog naar Nepal vliegt voordat je China in wil en niet een extreem strak van dag tot dag China reisplan hebt helemaal... 

In Bangkok zit een Chinese ambassade waar ik mijn visum ben gaan aanvragen. Het kostte flink wat geduld, papierwerk en ik heb de blaren op mijn tong gepraat tegen het ambassade personeel, maar het is gelukt. Je moet veel formulieren invullen (gelukkig staan de vragen behalve in t Chinees ook in t Engels) en veel kopieën van documenten bijvoegen, onder andere een kopie van mijn vorige Chinese visum,  een kopie van mijn huidige Thaise visum, al je vluchtgegevens en nog veel meer. Stond ik daar met een enorme stapel papieren geduldig uren in de rij. Maar uiteindelijk kwam daar het verlossende woord "Oké, kom volgende week maar terug om je paspoort met visum op te halen". Yes!!
Zonder paspoort reist het niet zo makkelijk dus ik heb mij bijna een week in Bangkok vermaakt. Nu is dat echt geen straf. Er is ontzettend veel te doen en zien en je kan er ook lekker in het park in t gras gaan liggen :-) Ik heb veel Wats bezocht (een Wat is een tempel in Thailand), nu struikel je hier ook echt over die dingen, het zijn er zoveel. En veel boeddha's gezien. Volgens mij geef ik bijna licht, zo 'verlicht' als ik ondertussen moet zijn :-)

Na Bangkok is mijn reis verder gegaan naar Kanchanaburi (The Bridge over The River Kwai), Ayutthaya (oude hoofdstad Siam Rijk), Chang Mai en Chang Rai in Noord Thailand. De Mekong rivier opgevaren naar de Golden Triangle, het drielandenpunt Thailand, Laos en Myanmar. 
Op de dag dat de nachttrein Bangkok - Chang Mai ontspoorde (dat nieuws haalde zelfs de Nederlandse kranten) zat ik in de dag(!)trein. In de bergen op de hellingen had mijn trein behoorlijk wat moeite met alle hellingen. We reden stapvoets, stonden vaak stil en zakten meerdere malen hele stukken achteruit terug de helling af totdat de machinist weer de trein kon stoppen en langzaam in de stand vooruit kon zetten. Ik heb weinig verstand van rails, treinen en grip en wij kwamen gelukkig, zij het weer met de nodige vertraging, veilig in Chang Mai aan. Het traject Singapore - Bangkok per trein heb ik dus nog uitgebreid naar Chang Mai. 54 uur in de trein in totaal, hoeveel kilometer dat is heb ik nog steeds niet opgezocht, maar gelukkig is de reis ook belangrijker dan de feitjes :)
Omdat ik dus een week in Bangkok moest zijn ivm mijn visumaanvraag voor China gingen mijn 15 dagen Thailand heel gauw voorbij maar heb wel een hele positieve indruk. Ik heb het uitgestrekte land wel van het meest zuidelijke puntje bij Maleisië naar de noordgrens met Laos en Myanmar mogen zien, bijna allemaal vanuit de trein (38 uur in de trein in Thailand). Wat een mooi land en wat een heerlijk eten alweer! Mensen spreken alleen heel matig Engels en hun taaltekens zijn voor mij onbegrijpelijk. Vast een beetje wennen voor China :-)

Zuid-oost Azië vind ik prachtig maar ik kan me ook enorm verheugen op de tijd in Centraal Azië die nu aanbreekt. Na Thailand reis ik eerst kort bijna twee weken naar Nepal voordat de reis naar China gaat. Na de reis door China heb ik gelukkig nog veel meer tijd in Nepal in het vooruitzicht.
Van Thailand via Nepal naar China is geografisch gezien zeker niet de meest logische route, maar gevoelsmatig gezien wel. Want in Nepal kan ik Martijn weer ontmoeten! :-) Martijn heeft behalve een vaste baan in Rotterdam ook werk als reisbegeleider. Nu heeft hij het zo kunnen regelen dat hij deze zomer een reis in Azië begeleidt. Zijn reis eindigt binnenkort in Nepal. En nu wil t geval dat ik dan ook in Nepal ben :-) Ergens in Nepal gaan we elkaar eind juli vast even treffen vooruitlopend op onze gezamenlijke reis naar China. Om ook nog met mij door China te kunnen reizen heeft Martijn onbetaald verlof opgenomen, thanx my dear! Als de groep weer op hun vlucht naar Nederland zit en Martijn vrij van werk kan reizen, vliegen we begin augustus van Kathmandu , via Kunming, naar Shanghai. Ik ben heel benieuwd naar China! En naar t samen reizen. Dat zal best even wennen zijn. Ik ben ondertussen ruim 5 maanden alleen op reis en er erg aan gewend geraakt. Maar aan samenreizen ga ik ook wennen, graag zelfs :-) Ben nog lang niet klaar met reizen, ook geen idee of dat moment ooit komt, denk t niet eigenlijk. 

Reizen is van alle tijden. Vroeger al gingen op wereldreizen van de zeevaarders de spiegeltjes en de kraaltjes mee, nou daar is reizend in modernere tijden nog niks aan verandert. Die kraaltjes zijn in de tegenwoordige tijd, om het netjes te zeggen, allerlei geldsoorten. En de spiegeltjes? Dat is je beste vriend (of niet...) zo alleen op reis. Want ja alleen op reis zijn is eigenlijk altijd tegen die enorme spiegel aankijken. Die spiegel toont lang niet altijd het beeld dat je zo graag van jezelf zou zien. De spiegel toont simpelweg hoe t is, het toont jouw gedrag en jouw gemoed. Elke dag ben je in een nieuwe omgeving en veranderende omstandigheden. Je doet alles zelf, de goede maar ook de minder goede dingen... Soms zou ik die spiegel wel in 10 mln stukjes willen slaan. Maar gelukkig lacht de spiegel ook vaak terug :-) Anyway, sommige clichés zijn gewoon waar. Ja alleen op reis zijn is heel erg confronterend, enorm leerzaam en heel erg inspirerend! 
Op reis geldt je gedrag van dat moment, niet je geschiedenis, welke diploma's je al dan niet hebt of hoe belangrijk je denkt te (willen) zijn. Natuurlijk zijn we allemaal maar een klein radertje in het enorme geheel maar op reis is dat gegeven heel erg aanwezig.
Des te meer ik mag ontdekken, des te meer ik besef hoe weinig ik weet en hoeveel er nog te beleven is. De contrasten van alle dag zetten mijn denken in perspectief. En het blijft heel fijn om elke dag geïnspireerd te raken!
Voor de mensen onder jullie die nrc.next lezen. In de krant van 17 juli stond onlangs een opinieartikel over dit onderwerp geschreven onder de titel "Wie reist, passeert de grens van wat hij weet". Zeker het (her)lezen waard naar mijn mening, mogelijk via internet? (zie NRC.Next van 17 juli 2013, pagina 14 en 15).

Nu op naar Nepal en China, ik kijk ernaar uit. Maandag vlieg ik van Bangkok naar Kathmandu. Een volgende blog komt uit Centraal Azië!
Lieve reisgroeten, Baukelien