Flexibel, ver en veel

Ni hao! 

Flexibel, ver en veel... China is groot en wat zijn er veel Chinezen!! Nee dat is niks nieuws maar deze ervaring lijflijk in dit enorme land is echt weer fascinerend. Fijn :-) 
Soms gaat de tijd even op aan andere dingen dan een blog schrijven. Ik moest echt wennen aan dit grote bizarre land voor ik mijn gedachten kon ordenen om ze aan het world wide web toe te vertrouwen (?!) Maar hier is dan weer een blog. Een blog over samen door China reizen!
Een van onze eerste ervaringen met ook de macht van dit grote land is internet. Er is weinig wifi, en als t er al is is het langzaam. En jawel het is echt waar, de sites van facebook, youtube en twitter zijn verboden in China. Deze websites geven een error wanneer je ze probeert te openen. Geen facebookupdates of -berichtjes van onze kant dus zolang we in ons in augustus in China bevinden.

We zijn al vaker in landen geweest waar we de taal niet verstaan en de tekens niet begrijpen maar China is een klasse apart. Er spreken weinig mensen Engels en als ze al Engels praten is het moeilijk om ze te verstaan en dus alsnog een gok wat ze je proberen te zeggen. Chinese karakters kunnen we niet lezen maar gelukkig is er soms ook een Engelse vertaling aanwezig. Al helpt dat niet altijd of leidt het tot grote hilariteit. Zo hing er in de badkamer een bordje met een poppetje dat uitglijdt en de Engelse vertaling 'Be careful in slip' of op de boot een bordje van een poppetje dat uitglijdt 'Fell into the water carefulliy' :-)

Maar we redden ons prima zonder al te veel chinees te spreken "we moeten er bij t metrostation uit waarvan het tweede karakter lijkt op een zeilbootje" :-) In een hotel een slaapplek regelen kan ook zonder engels(van hun kant) of chinees(van onze kant) te praten hebben we al ontdekt. Eten bestellen gaat vaak op goed geluk. Ze eten hier alles, kippentenen, varkensoren, organen en ingewanden, nee niet smakelijk dus die proberen we te ontwijken. De tactiek is dat we rondkijken wat de andere mensen eten, aan de kok wijzen we aan wat er wel lekker uitziet wat iemand anders zit te eten en even later staat dat ook voor onze neus op tafel. En op de een of andere manier duikt er op de meest onverwachte momenten toch ineens een Chinees op die engels spreekt en die ons helpt met vertalen. En anders gooien we onze gebarentaal, hints en uitbeelden in de strijd. Tot grote hilariteit van onszelf en vaak ook omstanders :-)

Ik ben gewend dat mensen niet "te dichtbij" je komen staan, er is een soort van prive ruimte om jezelf heen. Maar chinezen kennen die ruimte niet en staan gezellig tegen elkaar aan (en ons) aangeplakt. Een heel vliegtuig in een bus proppen? jahoor dat past. In de metro wachten de mensen die er in willen niet even tot mensen die uitstappen eruit zijn. Nee iedereen gaat tegelijk, dat resulteert in botsingen, gekrioel, geduw en getrek. 
En dan al die geluiden! Nee ik ben nog niet weer gewend aan al het gerochel, gespuug en geproest op straat. De mensen hier praten heel hard en daarnaast is een flinke boer, rochel of kuch heel normaal. Geluiden tijdens het eten horen erbij, zonder flink geslurp en gesmak smaakt het eten blijkbaar niet. De meest gekke geluiden komen langs :-S

Maar we vinden de gewone chinees op straat wel vriendelijk. Ze kijken net zo vol verbazing naar als als wij naar hun :-) De een kind politiek bepaalt natuurlijk het straatbeeld. Kinderen worden als prinsen en prinsesjes behandeld in onze ogen. Als er een plek vrij komt in een overvolle metro mag een kindje als eerste gaan zitten bijvoorbeeld. In de krant stond dat China zijn eenkind-politiek gaat loslaten omdat de vergrijzing veel te groot wordt.  Maar voor dat er allemaal gezinnen met twee kindjes zijn, daar gaat natuurlijk een tijdje overheen dus over niet al te lange tijd is India in inwonersaantal naar verwachting het grootste land ter wereld. 
Het grootste verschil tussen India en China is voor mij de mate van organisatie. Waar ik in India nog wel veel dingen 'kon regelen', is in China dat veel lastiger. Een trein is vol als de plekken verkocht zijn bijvoorbeeld. Ik wil graag "De eeuw van Azië" ontdekken, met een bezoek aan de twee grootmachten India en China en daarnaast hun hardgroeiende of hele relaxte buurlanden lukt dat heel aardig :) Een van die relaxte buurlanden van deze twee grootmachten is Nepal.

Nepal was weer heel fijn om even te zijn. Ik vind Nepal echt een prachtig land, het heeft veel factoren die voor mij een prettig verblijf mogelijk maken. Het landschap vind ik heel mooi, veel bergen, groen, dorpjes, vriendelijke mensen. Nepal lijkt voor mij op India, maar is een stuk schoner, rustiger en minder herrie. 
Martijn trof ik in Nepal, eind juli in Pokhara, super hem weer op zo'n 'verre plek op de wereld' te mogen ontmoeten. En nog mooier dat we dit keer langer samen kunnen reizen. Ik kon een aantal dagen met de groepsreis die hij begeleidde meereizen. Naast de reisbegeleider in de bus had ik natuurlijk de beste plek te pakken :-)  
Op 3 augustus vloog de groep terug van Kathmandu naar Nederland, wij vlogen diezelfde dag van Kathmandu naar Shanghai. Deze wereldstad beleeft de warmste zomer sinds 50 jaar. In ruim 40 graden hebben we Shanghai ontdekt vijf dagen lang. Met die hitte gaan Chinese mannen spontaan met hun tshirt omhoog lopen, overal op straat zijn stukjes blote buik te zien. De plekken waar airco is zijn drukbevolkt. Denk dan aan de hal van de metro, mensen zitten daar rustig uren de krant te lezen als ze geen andere mogelijkheid tot koeling hebben.
Maar de hitte is voor ons goed te trotseren, het is verre van ondraaglijk. We hebben het enorm naar ons zin gehad in de zusterstad van Rotterdam. Shanghai is een grote stad met heel verschillende wijken: kleine Chinese straatjes, hoge wolkenkrabbers, meer Europees aandoende wijken, grote shoppingmalls, mini straatwinkeltjes enz. Shanghai in de volle zon aanschouwen vanaf het dek op 474 meter hoog in het world finance center was mooi om te zien. Ook bezocht werd het urban planning exhibition center met een enorme maquette van de stad en de visie op de stadsplanning, tenminste die visie had er moeten zijn maar we konden het er niet helemaal uithalen. Altijd leuk met een andere planoloog op pad, dan kan je het tenminste uitgebreid hebben over de (al dan niet) schoonheid van de openbare ruimte en de logica van de stadsinrichting zonder steeds flauwe grappen van niet-planologen :-) :-P

Na Shanghai hebben we Hangzhou aangedaan. Het was daar 44,2 graden. Lekker om dan rond te lopen met een grote backpack op je rug. Een airco auto of bus is natuurlijk fijn met die hoge temperaturen maar dat kan niet iedere chinees zich veroorloven. Mensen beschermen zich op straat tegen de zon met een paraplu. Gewoon in je hand als voetganger, of aan je fiets of motor gebonden. Maar mocht je dat nu niet hebben dan staan er op straat ook 'grote paraplu's' in de vorm van een soort mega party tenten. Deze 'mega party tenten' staan op grote kruispunten precies op de plek waar fietsers en voetgangers anders in de zon voor het stoplicht staan te wachten. 

Na een week in de regio Shanghai zijn we afgezakt naar het zuid-westen van China. Ook daar verbleven we een week voordat we naar het noordoosten van China vlogen. Nu zijn we in Beijing. We hebben nog steeds geen strak reisplan, dat betekent dat onze reisideeen nog elke dag aangepast worden. Het levert niet minder lol op. Wel minder treinuren. Want de sleeper treinen zijn tot 2 september (als de Chinese vakantie is afgelopen) vol, dus we zijn gedwongen tot uren op een hard seat in de trein of vliegen. Ruim 20 uur op een hard seat in de trein in China was een ervaring. Maar niet een om veel vaker te herhalen wat ons betreft. Dus dan passen we ons reisplan weer aan.

Deze blog schreef ik deels al zittend op een hard bankje in de trein. Tussen Hangzhou en Guilin hebben we zo'n 20 uur in de trein gezeten. Een hard seat betekent een kleine, lage en redelijk harde bank met rechtopstaande rugleuning, niks slaapstand. Bikkelen voor ons tussen de Chinezen, heel veel Chinezen, in de trein. Verder geen westerling te bekennen. Tenminste niet in de drie wagons die ons leiden naar de restauratie wagen waar we een lauw Chinees biertje konden kopen. Het is ongewenst gedrag van Chinese vrouwen om bier te drinken het openbaar, van westerse vrouwen wordt het gelukkig wel gedoogd :-) ach ze vinden ons toch al raar, lang en blank. Dan kan een biertje drinken er ook nog wel bij :-)
Maar logisch waren we blij in Guilin te zijn. De omgeving van Guilin is bekend vanwege de krijtrots formaties. Met de boot (vol chinezen) van Guilin naar Yangshuo was een mooi tochtje langs de rotsen. Verder hebben we uren gereisd met de lokale bus naar Ping An, een hoger gelegen dorpje tussen de theeplantages. En weer uren in de lokale bus verder naar Chengyeng, een dorpje waar de Dong-stam gevestigd is en bekend staat om zijn prachtige bruggen in het landschap. Het was heerlijk rustig in die kleine dorpjes, mooie mensen gezien met geleefde gezichten, tanige huid, kromgebogen ruggen. Mannen die MahJong spelen, rondrennende kinderen, vrouwen die de vissenkoppen en varkensnagels-poten als resten van het eten opruimen. De rust werd alleen even verstoord door t vieren van het behalen van het hoogste punt van een te bouwen gebouw. Dit heugelijke moment werd gevierd met Chinees knalvuurwerk vanaf het hoogste punt en het gooien van snoepgoed naar de geduldig wachtende inwoners van het dorpje beneden aan de straat.

Van die rust nu in het drukke Beijing. Een aardige stad, de vergelijking met Amsterdam gaat goed op. Lang niet zo leuk als Shanghai natuurlijk, dus we behelpen ons hier dus een beetje.  Maar nu we er toch zijn gaan we maar verder met de stad ontdekken. 

We hopen dat jullie ook allemaal genoten hebben en/of nog genieten van een mooie zomer elders op de wereld. Een volgend berichtje is een email of blog zolang we in China zijn blijven de social media communicatie mogelijkheden gereduceerd tot nul. We wennen er langzaam aan en vermaken ons ook anders, Beijing wacht, tot later!

Lieve reisgroeten, Baukelien en Martijn