'Hati-hati' onderweg op reis

Selamat pagi!

Er zijn toch dagen bij dan ben ik blij dat het allemaal weer gelukt is en ik aan het einde van de dag ergens, het liefst liggend op een bed, mijn ogen weer dicht kan doen. In India stond ik toch (bijna) elke dag op met de vraag waar die avond mijn bed zou staan. En ook in Indonesië heb ik meerdere keren per week een sleutel van een andere slaapplek in handen. 
Ik boek eigenlijk nooit iets van te voren maar dat maakt dat ik bijna elke dag opnieuw vervoer, een slaapplaats en eten moet zien te regelen. Mezelf met backpack van A naar B bewegen, een slaapplaats vinden en de hele dag mijn eten fixen. Het is soms gewoon een dagtaak! :-)
Voor alle drie de maaltijden op een dag uit eten gaan went snel, en ook aan drie keer per dag warm eten ben ik allang gewend. Maar het blijft een kunst om zo vaak iets echt lekkers te vinden. Dat lukt dan ook niet altijd maar het is des te fijner als het wel lukt. Het komt toch eigenlijk altijd weer goed en anders eet ik een keer een half pak van die simpele marie biskwietjes als ontbijt, lunch of avondeten. Ook dat went :-)

Momenteel ben ik aan het rondreizen in het grootste Islamitische land ter wereld. Alleen Bali is een uitzondering binnen Indonesië, dat is voornamelijk hindoeïstisch. Java heb ik van oost (Jakarta) naar west (Probalinggo) doorkruist met trein en bus en nu ben ik op Bali met de bus aan het rondreizen, grofweg eerst van zuid naar noord en daaropvolgend van west naar oost. Op Bali probeer ik de grootste toeristen drukte te ontwijken en dan vind ik het een prachtig eiland waar het ook prima ontspannen is. 

Al die "toeristen dingen" hoeven van mij niet zo, en zeker niet elke dag. Ik vind het werkelijk erg leuk om 'gewoon onderweg te zijn'. Al die van te voren georganiseerde toeristentours daar doe je mij maar heel af en toe een plezier mee. Ik reis graag gewoon zelf met de trein of bus bijvoorbeeld, daar heb ik al veel over geschreven.
Ondertussen heb ik na de treinreis op Java met de "draaistoelen" er ook een treinreis in de 2e klas opzitten. Want ja die coupe met veel beenruimte laatst, dat was natuurlijk 1e klas. Er is heel verschillend publiek in de verschillende klassen in de trein. In de 2e klas is geen westerling te vinden, alleen maar locals. Ik was de enige westerling in het hele 2e klas treinstel! Ach het uitzicht uit de trein blijft hetzelfde welke klas je ook reist... en met dat uitzicht heb ik mij uren vermaakt gedurende de reis.
Goed vond ik het om te zien dat kinderen hier hun handen voor hun oren doen als de trein langs komt. Een heel gezonde reactie wat mij betreft, een ding dat veel herrie maakt daar wil je ie tegen wapenen. Ik maakte me wat zorgen om de gehoorgang van veel kinderen in India, het geluidsniveau wat die oortjes aan moeten kunnen is mij een raadsel. Maar ja daar geldt waarschijnlijk weer de regel, "t is maar wat je gewend bent".

Op Java had ik bedacht dat ik naar de mount Bromo en de vulkaan krater wilde. Dat is slecht bereikbaar per trein dus ik in een mini busje, op een dag 14uur rijden om überhaupt de mount te bereiken en dan die nacht om 3.30 opstaan om bij zonsopgang de mt. Bromo te aanschouwen. Maar helaas, bad karma, het regende en waaide die ochtend vroeg. Geen zonsopkomst te zien door alle wolken, alleen staan kou kleumen op hoogte in alle vroegte. Gelukkig  maakte een tocht te voet naar de vulkaankrater veel goed, dat was prachtig om te zien. Niet langer dan 2 uur die gassen inademen was het advies anders ging het daarna een stuk minder goed met je. Dus op tijd weer wegwezen maar weer.

Over al Indonesië staan grote borden ' hati-hati' langs de weg (hati-hati betekent 'rustig aan') zou dat nou iets zeggen over hun rijstijl? Ook in Indonesië gaat reizen met de bus niet altijd vlekkeloos, maar dat was ik al gewend van India nog :-) Veel drukte op de weg en een lekke band zorgde er laatst bijvoorbeeld voor dat we ipv om 20.00 pas om 02.30 op een verlaten busstation aankwamen. Maar dan wacht ik gewoon nog even tot het weer wat meer ochtend wordt om mijn reis weer te hervatten. Ik neem het hati-hati zelf ook serieus en probeer wat rustiger te reizen. Dat lukt niet altijd maar ik doe mijn best. Ook in een wat rustiger tempo bevalt het reizen goed en dan krijg ik weer de nodige extra energie die nodig is voor de wat pittigere reisdelen. In welk tempo ook, er volgt wel weer een nieuwe blog later!
Alle goeds weer voor jullie allemaal.
Lieve reisgroeten, Baukelien