Van onder zeeniveau tot bovenop de top: naar pieken en dalen

Hallo allemaal!

Ik vind Zuid-oost Azië een prachtig deel van de wereld en ik beleef hier ook elke dag weer dingen. Toch vind ik het een stuk lastiger om over te schrijven. Het leven is hier zoveel vertrouwder voor mij, ik ervaar minder verwondering omdat veel zo gewoon voelt voor me. India was toch in alle opzichten wel een heel fascinerende ervaring, om te beleven en om over te schrijven. De cultuurshock die India zo het beschrijven waard maakte die ken ik hier nu niet. Wellicht later op mijn reis weer als ik Zuid-oost Azië verruil voor centraal Azië (China o.a.). Van China heb ik qua cultuurshock ook hoge verwachtingen :-)

Ik schrijf deze blog terwijl er echt een  forse tropische bui naar beneden stort (ja ook hier dan weer een powercut). De seizoenen zijn niet alleen in Nederland van slag, maar ook hier gaan dry en wet season meer in elkaar over. Ik dacht in juni in Indonesië me nog het meeste van de landen van Zuid-oost Azië aan de moesson te kunnen ontvluchten, maar nee dat mislukt. Het regent hier veel maar meestal maar kort en heftig. Ook veel droge dagen en zon gelukkig. En ik ervaar leven bij elke dag 32 graden al als een stuk minder warm dan leven bij 36 tot 40 graden in India en Dubai.

In Indonesië heb ik Java, Bali en Lombok mogen aandoen, pas 3 eilanden van de 17.508 eilanden die Indonesië rijk is... Over Java heb ik in mijn vorige blog al geschreven. Na een tijdje relaxen aan zee op Bali ben ik kriskras door Bali gaan reizen en ik heb genoten van de mooie natuur op het eiland en van de natuurrijkdom in de zee. Zo ben ik een keer sochtends vroeg opgestaan om dolfijnen in hun natuurlijke habitat te zien zwemmen en springen. En natuurlijk met een bootje de zee op om gedropt te worden om te snorkelen, ook de onderwaterwereld is enorm divers en het bekijken waard naar mijn mening.

Indonesië is de grootste eilanden archipel ter wereld en er zijn veel bootverbindingen om alle eilanden met elkaar te verbinden. De oversteek van Bali naar Lombok en weer terug kan met een slow boat of met een fast boat. Hier komt de wijsheid van de driehoek - geld, tijd en kwaliteit weer om de hoek kijken. Iets is snel en goed maar duur (de fast boat), of goedkoop en goed maar dan langzaam (de slow boat). Goed en snel en goedkoop gaat niet samen... Een van de drie legt het (naar de wijsheid) altijd af.
Ik heb beide boten een keer geprobeerd. De slow boat deed zes en een half over de overtocht plus nog een uur in de bus. De fast boat deed over hetzelfde traject een uur, geen bus nodig. De slow boat (met bus) kostte 75.000 roepie, de fastboat 300.000 roepie (12.500 roepie is ca een euro). Kiest u zelf maar!

Op Lombok had ik bedacht een 3daagse trekking te gaan maken rondom het bedwingen van de Gunung Rinjani en bekijken van een krater en een kratermeer. De Rinjani trekking gaat uiteindelijk naar de top van 3726 meter. De eerste dag hebben we ruim 2000 geklommen. De tent stond die avond op de rand van het kratermeer. Op dag twee daalden we weer 600 meter af naar het kratermeer (koud zeg dat water!) en klommen we daarna omhoog naar het basiskamp. We overnachtten op het basiskamp als vertrekpunt voor de summit. Op de vroege ochtend van de 3e dag vertrokken we om 3uur sochtends om naar de top te klimmen. De laatste 1100 meter moesten in het donker volbracht worden om zo bij zonsopkomst op de top te staan. Het kostte nogal wat moeite, de klim was heel stijl en van dat losse zand zodat je bij elke stap omhoog er 3 terugzakte, hoe frusterend! Maar om zes uur stonden we toch echt op een hoogte van 3726meter in de kou naar een zonsopkomst te kijken. Er werd een vuurtje gestookt om ons warm te krijgen, gaaf was dat. Gelukkig was de zonsopkomst zichtbaar want het had de 3 dagen gedurende de trekking ook veel geregend, maar de wolken waren geen spelbreker die vroege morgen. Behalve dat regen extra koud is op hoogte maakt het ook de bergen nogal glad om te beklimmen en af te dalen. Pelang-pelang (voorzichtig aan) dus maar. 
Ik vond het nogal afzien de hele tocht maar toch is vanaf 3726 meter naar beneden kijken en ergens ca 1100 meter lager je knaloranje tentje bij het basiskamp tussen de rotsen te zien staan wel een gaaf gezicht. En überhaupt het uitzicht over de krater, de rotsen en de bergen en al het tropisch regenwoud, ja gaaf. Ik zal een paar foto's posten.
En eenmaal op de top moet je toch ook weer naar beneden. Sommige mensen kunnen heel snel afdalen, die gave is mij niet gegeven. Laat mij maar omhoog klimmen, dat bevalt me beter ;-)  Nou vooruit het tempo er toch maar in. En ja ik heb daarna nog dagen spierpijn gehad.

Mijn tijd in Indonesië zit er alweer bijna op, donderdag verloopt mijn 30 dagen visum voor Indonesië en vlieg ik naar Singapore. Ik wil daar graag de trein pakken, om via Maleisië (de 'jungle line') naar Bangkok in Thailand te reizen. Ben benieuwd of dat gaat lukken, ik zal jullie daarover later weer een bericht sturen.
De zomervakantie breekt ondertussen aan in Nederland begrijp ik. Voor iedereen die daadwerkelijk met vakantie mag, een hele fijne reistijd gewenst!
Lieve reisgroeten, Baukelien